1. ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΙ ΕΓΩ
Α. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΦΙΛΟΙ, ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ, ΟΜΑΔΕΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΩΝ
Το πρώτο μάθημα των θρησκευτικών μας αφορά τις σχέσεις μας με τους άλλους και το εκμεταλλευτήκαμε για να δώσουμε έμφαση στη φιλία και την ενσυναίσθηση. Τα παιδιά βέβαια είχαν την απορία πώς κολλάει αυτό με το μάθημα των θρησκευτικών. Μας δώθηκε έτσι η ευκαιρία να μιλήσουμε για τις αξίες που πρεσβεύει ο Χριστιανισμός.
Ξεκινώντας το μάθημα διαβάσαμε και ακούσαμε το τραγούδι "Ένας ίσον κανένας" του Φοίβου Δεληβοριά.
Με έναυσμα το τραγούδι συζητήσαμε για τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας, γιατί τους χρειαζόμαστε κοντά μας κι εστιάσαμε περισσότερο στους φίλους μας. Ανοίξαμε την εφαρμογή https://www.mindomo.com/dashboard/create και φτιάξαμε το δικό μας ιδεόγραμμα με λέξεις που σημαίνει για μας η φιλία.
Με αυτές τις λέξεις- απαντήσεις που έδωσαν τα παιδιά φτιάξαμε το δέντρο της φιλίας και το βάλαμε στην τάξη μας για να ανατρέχουμε εκεί σε ώρες ανάγκης!
Στη συνέχεια προχωρήσαμε τη συζήτηση σε πιο ατομικό επίπεδο.Μιλήσαμε για τους προσωπικούς μας φίλους και τους ξεχωρίσαμε από τους απλούς γνωστούς. Είπαμε τι χρειάζεται κάποιος για να γίνει φίλος μας και πώς μπορεί κάποιος που δεν ήταν να γίνει φίλος μας. Σε αυτό μας βοήθησε και η παρακάτω ιστορία με πολύ απλά λόγια γιατί είμαστε ακόμα μικρά...
Δραματοποιήσαμε και τους 2 τρόπους στην τάξη για να αναλύσουμε και τα συναισθήματά μας όταν μας λένε ναι κι όταν μας λένε όχι.
Προχωρήσαμε στο δεύτερο τραγούδι του βιβλίου μας "Γλυκό τσαμπί σταφύλι" της Μαρίας Γουμενοπούλου.
Με τα ονόματα του προγούμενου τραγουδιού και τις εθνικότητες του δεύτερου συζητήσαμε για τη διαφορετικότητα. Τα παιδιά από μόνα τους είπαν ότι δεν χρειάζεται να μιλάμε την ίδια γλώσσα για να κάνουμε φίλους. Όμως στην διαφορετικότητα δεν εντάξαμε μόνο την εθνικότητα αλλά και τη διαφορετικότητα στην ανατομία, στη συμπεριφορά, στην αντίληψη και πολλά άλλα.
Έδωσα στα παιδιά έναν καθρέπτη και τους ζήτησα να μου περιγράψουν ό,τι βλέπουν. Το καθένα μίλησε για τα μαλλιά του, τα μάτια του, τη μύτη του, αν φοράει γυαλιά κ.α.
Παρατηρήσαμε ότι κανένα παιδί δεν είπε τα ίδια πράγματα με το άλλο. Έτσι είδαμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί. Διαφέρουμε ακόμα και στις προτιμήσεις, τη συμπεριφορά, τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις κ.α. Τίποτα όμως από αυτά δεν μας εμποδίζει να γίνουμε φίλοι.
Ένα στοιχείο του χαρακτήρα μας είναι και η ντροπή. Είπαμε ότι κάποια παιδιά είναι λίγο ντροπαλά και δεν κάνουν εύκολα το πρώτο βήμα να παίξουν μαζί μας. Τα παιδιά από μόνα τους είπαν ότι μπορούν εκείνα να του ζητήσουν να μπει στην ομάδα. Έτσι δώσαμε υπόσχεση τα διαλείμματα να παρατηρούμε αν κάποιο παιδί είναι μόνο του και να του ζητάμε εμείς να μπει στην παρέα μας! Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και κάποιες μας συνεπαίρνει το παιχνίδι. Αλλά που θα πάει; Θα τα καταφέρουμε.
στη συνέχεια παίξαμε ένα παιχνίδι εμπιστοσύνης για να καταλάβουμε πως οι φίλοι είναι σημαντικοί στη ζωή μας, μας προστατεύουν, μας συμβουλεύουν σωστά, θέλουν το καλό μας και μας καθοδηγούν στο σωστό δρόμο.
Με μια μάσκα κλείσαμε τα μάτια μας κι έπρεπε ένας φίλος μας να μας καθοδηφήσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο προσέχοντας να μη χτυπήσουμε.
Έπειτα ακούσαμε το παρακάτω τραγούδι
και φτιάξαμε τα βραχιόλια της φιλίας. Τα βραχιόλια αυτά δεν είναι για τον εαυτό μας αλλά για τους φίλους μας!
Πάνω σε κάθε χάντρα γράψαμε ένα γράμμα από τη λέξη ΦΙΛΙΑ. Το στολίσαμε και το χαρίσαμε στον αγαπημένο μας φίλο.
Παρακάτω μπορείς να παίξεις κι ένα παιχνίδι για την φιλία και τους καλούς φίλους.
 |
| πηγή: wordwall.net |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου