Όλα του σχολείου εύκολα

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΠΟ Λ ΚΑΙ Μ 

Σειρά έχουν τα παλιά επαγγέλματα από Λ και Μ κι εδώ μάθαμε για το λούστρο, το λατερνατζή, τον μυλωνά, τη μοδίστρα κ.α.
Πιο συγκεκριμένα:

Λούστρος

Ο λούστρος σύχναζε συνήθως σε πλατείες με μεγάλη κίνηση.  Χρησιμοποιούσε ένα ξύλινο κασελάκι όπου γύρω γύρω κρεμόντουσαν οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα.  Ο κόσμος πήγαινε στους λούστρους όταν ήθελαν να καθαρίσουν ή να βάψουν τα παπούτσια τους.

Για να προσελκύσουν τον κόσμο έκαναν διάφορα κόλπα με τις βούρτσες. Όταν ερχόταν ο πελάτης ο λούστρος ξεκινούσε τοποθετώντας το πόδι του πελάτη πάνω στην ειδική μεταλλική κασέλα.  Ύστερα ο λουστραδόρος γύριζε το ρεβέρ του παντελονιού του πελάτη και μετά έβαζε γύρω από το πόδι χαρτόνια από άδεια πακέτα τσιγάρων για να μη λερωθούν οι κάλτσες.

Αν ήταν λασπωμένο το παπούτσι, το καθάριζε με μια σπάτουλα και μετά περνούσε το χρώμα σε όλη την επιφάνεια του παπουτσιού με μια μικρή βούρτσα. Αφού στέγνωνε το χρώμα, άπλωνε μια γυαλιστερή αλοιφή με το δάχτυλό του σε  όλο το παπούτσι.  Ακολουθούσε το γυάλισμα με μια μαλακή βούρτσα και ύστερα με ένα βελούδινο πανί περνούσε όλο το παπούτσι για να γυαλίσει.

Δεν θα μπορούσαμε εδώ να παραλείψουμε να δούμε τον χαρακτηριστικό λουστράκο του ελληνικού μας κινηματογράφου και μπορώ να πω ότι κίνησε πολύ το ενδιαφέρον των παιδιών.

Γράψαμε και το στιχάκι μας:

Ο λούστρος παπούτσια γυαλίζει

κι όταν μαυρίζουν τα καθαρίζει.

Έχει βούρτσες και πανάκι

μέσα σ’ ένα κασελάκι.

Λατερνατζής

Λατερνατζής ήταν εκείνος που έπαιζε τη λατέρνα. Η λατέρνα είναι ένα αυτόματο μουσικό όργανο που μεταφέρεται. Ο λατερνατζής έπαιρνε τη λατέρνα του και γυρνούσε στους δρόμους και στα πανηγύρια παίζοντας γλυκές μελωδίες. 

Κι εδώ είδαμε ένα βίντεο με μουσική λατέρνας

αλλά περισσότερο μας κίνησε το ενδιαφέρον πώς λειτουργεί η λατέρνα.

Γράψαμε το δικό μας ποιηματάκι

Παίζει τη λατέρνα του

και όλους μας μαγεύει

με την ωραία μουσική

αλλού μας ταξιδεύει. 

και με πολλή όρεξη διακοσμήσαμε τις δικές μας λατέρνες με λουλούδια.

Μυλωνάς

Ο μυλωνάς ήταν αυτός που εκμεταλλευόταν  το μύλο και άλεθε το σιτάρι, για να παράγουν αλεύρι, µε το οποίο  έφτιαχνε το ψωμί της  η οικογένεια. Οι χωρικοί πήγαιναν το σιτάρι με τσουβάλια πρωί-πρωί στον μύλο για να κάνει ο μυλωνάς το άλεσμα και επέστρεφαν αργά το βράδυ. Έβαζαν  το σιτάρι ή το καλαμπόκι ανάμεσα στις περιστρεφόμενες μυλόπετρες κι όπως γυρνούσαν το μετέτρεπαν σε σκόνη, δηλαδή το αλεύρι. Η δουλειά του μυλωνά ήταν σκληρή και κουραστική αλλά προσοδοφόρα. Συνήθως δεν πληρωνόταν µε χρήματα, αλλά µε αλεύρι, ανάλογα µε τη ποσότητα που άλεθε (αλεστικά).

Είπαμε ότι οι μύλοι κινούνται ανάλογα με την πηγή ενέργειάς τους. Αυτοί που κινούνται με τη δύναμη του νερού τους λέμε νερόμυλους, με τη δύναμη του αέρα ανεμόμυλους. Για να μάθουμε περισσότερα για το πώς δουλεύει ένας μύλος παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο.

Γράψαμε και το δικό του επάγγελμα στη λίστα των παλιών επαγγελμάτων και του αφιερώσαμε το τετράστιχό μας:

Μυλωνά που αλεύρι φτιάχνεις

 με τον μύλο τον καλό

το σιτάρι το αλέθεις

με την πέτρα στο λεπτό.

Μπαρμπέρης

Τα παλιά χρόνια στα ορεινά ή ερημωμένα χωριά οι άνθρωποι για να κουρευτούν περίμεναν τον μπαρμπέρη.

Ο υπαίθριος κουρέας µε το βαλιτσάκι του που περιείχε όλα τα απαραίτητα εργαλεία, γυρνούσε όλα τα χωριά τις ημέρες του Σαββάτου και της Κυριακής γιατί ήταν ημέρες αργίας και ο κόσμος μαζευότανε στα καφενεία. Τοποθετούσε στο τραπέζι του καφενείου τον μικρό του καθρέπτη και τα σύνεργά του, κάθιζε τον πελάτη στην ξύλινη καρέκλα και τον κούρευε. 

Αργότερα άνοιξαν μαγαζί το μπαρμπέρικο κι είχαν εκεί όλα τα απαραίτητα εργαλεία τους. Την χειροκίνητη μηχανή, ψιλή ή χοντρή για μαθητές, το καλοτροχισμένο ψαλίδι και το λουρί για το τρόχισμά του. Σε μια πρόκα ήταν καρφωμένα τα χαρτάκια για να σκουπίζει τις σαπουνάδες. Δίπλα είχε το δοχείο με το κόκκινο λάστιχο που μέσα έβαζε το χαρτάκι για να σκουπίζει το ξυράφι. Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε ο αφρός ξυρίσματος, αλλά το παραδοσιακό σαπούνι όπου δημιουργούσε τη σαπουνάδα και είχαν την αρωματική πούδρα για πασπάλισμα του σβέρκου. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένη η νιφτήρα και από κάτω η λεκάνη για να κρατάει τα βρώμικα νερά.

Του γράψαμε το ποιηματάκι του:

Ο μπαρμπέρης μας κουρεύει

 και στους δρόμους μας γυρεύει

όλη μέρα τριγυρίζει

στα χωριά και μας ξυρίζει.

Μοδίστρα

Τα παλιότερα χρόνια, ειδικά στην επαρχεία δεν υπήρχαν μαγαζιά που πουλούσαν έτοιμα ενδύματα και οι γυναίκες έραβαν τα ρούχα τους σε μοδίστρες. Δύσκολο επάγγελμα που απαιτούσε πολλές ώρες δουλειάς , αλλά και κερδοφόρο.

Για να γίνει κάποια γυναίκα μοδίστρα παλιότερα δεν υπήρχαν σχολές , αλλά υπήρχαν μοδίστρες που έπαιρναν μαθήτριες για να τους διδάξουν την τέχνη της μοδιστρικής. Κάθε μοδίστρα ανάλογα με τη δουλειά που είχε, είχε φτιάξει μικρό ή μεγάλο εργαστήριο. Οι περισσότερες μοδίστρες είχαν φτιάξει το εργαστήριο σε ένα δωμάτιο του σπιτιού τους και ο τρόπος που έραβαν τα ρούχα ,ήταν πολύ διαφορετικός από τον τρόπο που ράβονται σήμερα.

Εκτός από το ποιηματάκι μας

Τα ρούχα μας θα ράψουμε

όλοι μας στη μοδίστρα

που έχει ραπτομηχανή,

κλωστές και κουβαρίστρα. 

αυτή τη φορά γράψαμε το επάγγελμα της μοδίστρας και στα παλιά αλλά και στα σύγχρονα επαγγέλματα μιας και με τις τωρινές συνθήκες ολοένα και περισσότεροι σπεύδουν στις μοδίστρες για επιδιόρθωση ή μεταποίηση των παλιών ρούχων τους...

πηγές πληροφοριών: 

•http://anartiseto.blogspot.com

•Βικιπαίδεια

•Παραδοσιακά επαγγέλματα που χάνονται στο χρόνο, Ειδικό επαγγελματικό γυμνάσιο Πύργου

•http://iliastoutsoglidis.blogspot.com

•http://gnosi2dim.blogspot.com

•Παραδοσιακά επαγγέλματα που χάνονται στο χρόνο, Γενικό λύκειο Κρεστενών