Όλα του σχολείου εύκολα

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ  ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΡΟΛΙΘΟ

Η μάθηση, όταν δεν είναι βιωματική, μένει για λίγο στο μυαλό μας. Όταν όμως αυτό που θέλεις να διδάξεις γίνεται βιωματικά δεν ξεχνιέται ποτέ. Το ίδιο συμβαίνει και στο μάθημα της Ευέλικτης ζώνης. Όσο καλά και να έχεις προετοιμάσει ένα θέμα για να το παρουσιάσεις στην τάξη  αν δεν αλληλεπιδράσουν με αυτό τα παιδιά δεν θα κατακτηθεί εξίσου καλά. Σε αυτή τη φάση, που προσπαθούμε να γνωρίσουμε τα παλιά επαγγέλματα, βασίζεσαι περισσότερο στη θεωρία γιατί είναι πολύ δύσκολο να το προσεγγίσεις βιωματικά μέσα σε μία τάξη. Ευτυχώς που υπάρχει το παραδοσιακό χωριό Αρόλιθος και τα υπέροχα προγράμματά του για να εξισορροπείται η κατάσταση, να συμπληρώνει τη διδασκαλία και να φέρνει τα παιδιά πιο κοντά στην παράδοση.Φέτος στο μουσείο παρακολουθήσαμε 2 προγράμματα που κατά τη γνώμη μου είναι αλληλένδετα. Το πρώτο πρόγραμμα ήταν "Ο προπάππους μου ο μάστορας". Τα παιδιά γνώρισαν τα αντρικά παλιά επαγγέλματα και μεταφέρθηκαν 150 χρόνια πριν στο χρόνο. Μέσα από το πρόγραμμα τα παιδιά δεν γνώρισαν απλά τα επαγγέλματα και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν αλλά και τον τρόπο εργασίας τους και περισσότερο τον τρόπο που έκαναν οι άνθρωποι τις αγορές τους. Και το σημαντικότερο ήταν ότι δεν τα είδαμε απλά, παίξαμε μαζί τους, γίναμε εμείς οι άνθρωποι που δούλευαν στα εργαστήρια, κάναμε ανταλλαγές προϊόντων και τόσα άλλα. Για να μην τα πολυλογώ, τα παιδιά γνώρισαν το επάγγελμα του αγρότη και τα εργαλεία που χρειαζόταν,

έγιναν οι ίδιοι αγρότες

κι αφού έσπειραν και θέρισαν ετοίμασαν τα προϊόντα τους για να κάνουν τις αγορές που χρειάζονταν ανταλλάζοντάς τα. 

Η πρώτη μας στάση ήταν το βαρελάδικο για να πάρουμε ένα βαρέλι για το κρασί μας.

 Δώσαμε του κυρ Βαγγέλη λάδι και μας έδωσε ένα βαρέλι.

Με αυτόν τον τρόπο επισκεφτήκαμε όλα τα εργαστήρια.

 Στο εργαστήρι του μαραγκού γνωρίσαμε όλα αυτά που μπορεί να φτιάξει

 και στο τέλος παίξαμε και με ξύλινα παιχνίδια που είχε κατασκευάσει.

 Στο εργαστήρι του κεραμοποιού είδαμε όχι μόνο τα πήλινα αντικείμενα που κατασκευάζει

 αλλά και τον ποδοκίνητο τροχό του.

 Στο εργαστήρι του τσαγκάρη πήραμε μέτρα κι επιδιορθώσαμε τα τρύπια παπούτσια μας.

έτσι, σιγά - σιγά γεμίσαμε το καλάθι μας με όλα αυτά που χρειαζόμαστε για τις δουλειές μας και τα σπίτια μας. 

 Η επόμενη στάση μας ήταν στο σπίτι της γιαγιάς για να δούμε όλα αυτά που φτιάξαμε να χρησιμοποιούνται. Μέσα από το 2ο πρόγραμμα "Οι μουσαφίρηδες στο σπίτι της γιαγιάς" τα παιδιά γνώρισαν τη χρήση που είχαν όλα τα αντικείμενα που αγόρασαν πριν από τα εργαστήρια μέσα στο σπίτι και πολλά ακόμα. Είδαμε την παλιά κρεβατοκάμαρα, την κουζίνα, τον αργαλειό και πολλά άλλα.

Τα δύο αυτά προγράμματα μας έδωσαν μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τη ζωή τα παλιά χρόνια, κάτι που είναι αδύνατο να μεταδόσεις στα παιδιά μόνο με λόγια. Οι συνοδοί μας, η κ. Βίκυ και η κ. Μαίρη, ήταν εξαιρετικές, με απίστευτη υπομονή και προσέγγισαν τα παιδιά τόσο όμορφα που τις ευχαριστούμε πολύ. 

Οι εντυπώσεις των παιδιών ήταν οι καλύτερες και πραγματικά δεν κουραζόμαστε να επισκεπτόμαστε αυτόν τον χώρο γιατί κάθε πρόγραμμα έχει να μας δώσει και κάτι ξεχωριστό. 

Όλες οι παραπάνω εικόνες είναι από τον χώρο του μουσείου του Αρόλιθου, αλλά αν ακόμα δεν έχετε πάει αξίζει να τον επισκεφτείτε γιατί όσο καλή κι αν είναι η εικόνα η πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερη.

Ευχαριστούμε θερμά το παραδοσιακό κρητικό χωριό "Αρόλιθος" για την ωραία εμπειρία και την υπέροχη φιλοξενία.