Όλα του σχολείου εύκολα

ΕΝΟΤΗΤΑ 7 

ΜΑΘΗΜΑ 1 

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ 

Άλλο ένα όμορφο παραμύθι που μας μεταφέρει τα συναισθήματα του πολέμου μέσα από τα πρόσωπα των ηρώων του. Αφού στο προηγούμενο μάθημα μιλήσαμε για την εθνική μας επέτειο σε αυτό δώσαμε έμφαση στην έννοια του πολέμου και της ειρήνης, στις καταστροφές που ένας πόλεμος προκαλεί και στα συναισθήματα που μας γεννά. Κάναμε αυτό το μάθημα πιο βιωματικό για να μάθουμε να εκφραζόμαστε και να ξεπερνάμε τα εμπόδια που εμφανίζονται στη ζωή μας, να υιοθετούμε θετικές στάσεις σε κάθε περίσταση και να αντιμετωπίζουμε ότι μας συμβαίνει. 
Την ιδέα την βρήκα από τη σελίδα ideesgiadaskalous.blogspot.com. Αρχικά διαβάσαμε το κείμενο του βιβλίου μας "Σαν παραμύθι". Είδαμε ποια χώρα αντιπροσώπευε ο κάθε ήρωας και τις εντοπίσαμε στον χάρτη.

Είδαμε το αυλάκι που αναφέρεται στο μάθημα που μας χωρίζει, εννοώντας τη θάλασσα αλλά και γιατί η Ιταλία παρομοιάστηκε με γίγαντα και η Ελλάδα με νάνο. Μετά τη συζήτηση και την κατανόηση του κειμένου σειρά είχε η δραματοποίησή του. Φυσικά δεν είχα λόγχη και σφεντόνα αλλά μας φάνηκαν αρκετά χρήσιμα το κοντάρι που ανοίγουμε τα παράθυρα και η φωτογραφική μηχανή της δασκάλας. Το μάθημά μας μπορούμε να το ξαναδούμε και στο παρακάτω βίντεο.

Επίσης μπορείς να επισκεφτείς την παρακάτω σελίδα όπου έχει μία διαδραστική εικόνα του μαθήματος. Πατώντας πάνω στους χρωματιστούς κύκλους μπορείς να δεις περισσότερες εικόνες και πληροφορίες για τον πόλεμο του 40.

πηγή: http://mikrikoukouvagia.blogspot.com

Στη συνέχεια χώρισα τα παιδιά σε 4 ομάδες και τους έδωσα μεγάλες σελίδες ζητώντας τους να ζωγραφίσουν την πόλη των ονείρων τους. Παράλληλα ακούγαμε μία απαλή μουσική.

Τα παιδιά πήραν μολύβια και χρώματα και ξεκίνησαν με μεγάλη χαρά.

Αφιερώσαμε λίγα λεπτά στις πόλεις μας και μετά σηκωθήκαμε και τις αποχαιρετήσαμε. Με την απαλή μουσική μας και κινούμενοι κατά ομάδες κάναμε μια βόλτα και στις άλλες πόλεις για να τις θαυμάσουμε. Ξαφνικά ξέσπασε πόλεμος. Τα παιδιά όσο άκουγαν τη δυνατή μουσική μπορούσαν να κάνουν ότι σήμαινε για κείνα πόλεμος στις πόλεις των άλλων. Η διάρκεια αυτής της φάσης κράτησε ούτε 3 λεπτά γιατί τα παιδιά πραγματικά έβγαλαν το άχτι τους. Μόλις ξεκίνησε η μουσική

ξεκίνησε και η καταστροφή.

Κάποια παιδιά μουτζούρωναν με μανία, κάποια έσκιζαν την κόλλα αλλά ήταν και κάποια που δεν έκαναν τίποτα ή κάποια άλλα που στεναχωρήθηκαν βλέποντας την πόλη τους και τον κόπο τους να καταστρέφεται. Μόλις φώναξα ότι ήρθε ξανά η ειρήνη τα παιδιά έπρεπε να επιστρέψουν στις πόλεις τους και να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν όλα αυτά που χάλασε ο πόλεμος. Η απογοήτευση στα μάτια τους μόλις είδαν πώς έγιναν οι πόλεις τους ήταν μεγάλη. Αυτό όμως δεν τα πτόησε και βάλθηκαν να ξαναζωγραφίζουν όπου έβρισκαν κενό, να περνούν από πάνω τα περιγράμματα έστω και με μαύρο ή να σβήνουν όπου υπήρχαν μολυβιές να κολλούν τα σκισμένα κομμάτια.

Σειρά είχε η συζήτηση. Καθίσαμε στον κύκλο μας και μιλήσαμε για το πόσο κουραστήκαμε να φτιάξουμε τις πόλεις μας, πώς νιώσαμε όταν καταστρέφαμε εμείς τις άλλες πόλεις κι αν επηρεαστήκαμε από τους άλλους. Πώς νιώσαμε όταν είδαμε την πόλη μας κατεστραμμένη, πόσο δύσκολο ήταν να ξαναφέρουμε την ειρήνη κι αν αυτό συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Τα παιδιά εξέφρασαν τη λύπη τους βλέποντας τον κόπο τους να καταστρέφεται και με τη συζήτηση εξέφρασαν ότι δεν είχαν σκεφτεί πώς θα ένιωθαν τα άλλα παιδιά όταν έβλεπαν την κατεστραμμένη πόλη και πως τελικά δεν χρειαζόταν να μουτζουρώσουν τόσο πολύ τις πόλεις των άλλων. Άλλα εξέφρασαν ότι ένιωσαν ωραία γιατί εκδικήθηκαν!! Πήραμε αφορμή και για άλλη συζήτηση!

Αυτό που μου άρεσε όμως περισσότερο ήταν όταν τα ρώτησα γιατί το έκαναν αφού αισθάνθηκαν άσχημα. Μου απάντησαν ότι το έκαναν επειδή το είπα εγώ. Άρπαξα την ευκαιρία, ξεφεύγοντας λίγο από το θέμα, και μιλήσαμε για τις επιλογές μας. Πολλές φορές θα βρεθούν άνθρωποι να μας πουν να κάνουμε κάτι καλό ή κακό. Το αν θα το κάνουμε όμως είναι δική μας επιλογή.

Ευχαριστήθηκα πολύ, και τελειώνω με αυτό, όταν ένα παιδί μου είπε: 

Για αυτό κι εσείς κυρία μας λέτε να μην κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν;

Δεν ξέρω αν πέτυχα να βιώσουν τα παιδιά την καταστροφή του πολέμου και την αξία της ειρήνης αλλά και μόνο που έβαλα ένα σποράκι στο κεφαλάκι τους να σκέφτονται πριν κάνουν κάτι σε κάποιον πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι αν τους το έκαναν θεωρώ τη δραστηριότητα πετυχημένη.

Τη δραστηριότητα μπορείτε να τη δείτε στη σελίδα Ιδέες για δασκάλους πατώντας εδώ.  

Κι αν έχετε χρόνο μπορείτε να παίξετε δύο παιχνίδια για την εθνική μας επέτειο.

πηγή παιχνιδιών: wordwall.net